Een dag uit het leven van… Jeroen Sprenkels

Dinsdag ochtend 07:00 uur

Het is een herfstachtige dinsdagochtend. Om de drukte een beetje voor te blijven, vertrek ik op tijd van huis. Het Nederlandse herfstweer staat erom bekend de ochtendspits flink te kunnen beïnvloeden. Gelukkig ben ik op tijd en valt het best mee tijdens mijn rit naar Tilburg. Enkel het stukje ritsen op de A58 geeft mij de kans om mijn mede-forenzen aan te kijken wanneer ze langs me ploeteren. Op zoek naar die ene automobilist die ze er wel tussen wil laten, nadat ze 20 invoeg-mogelijkheden voorbij zijn geracet met een norse blik op oneindig. Van die doorrijders tot het laatste stukje.. Tsja wat kan ik zeggen… Ik vind daar wat van.
Ik laat mijn humeur echter niet beïnvloeden door dit korte oponthoud. In de afgelopen jaren werd ik mij ervan bewust dat het geen zin heeft om mij hier druk om te maken. Uiteindelijk kom ik toch wel op de plaats van bestemming.

08:00 uur

Nadat ik mijn auto op mijn vaste plek heb gezet en (gelukkig zonder regen) het kantoor binnen wandel, begint mijn werkdag.
“Goedemorgen allemaal!”. Deze zin zeg ik hardop, nog voordat ik weet wie er al aanwezig zijn. Ik beken eerlijk, ik ben nooit de eerste die binnenkomt maar zeker ook niet de laatste. iQibt collega’s Pieter en Paul zijn er al. Dat is mooi want ik heb beiden nog nodig vandaag!

Ik ben mijn laptop nog aan het opstarten wanneer de Architect van de applicatie die we ontwikkelen, aan mijn bureau komt staan. Hij heeft deze ochtend al een vroege bespreking gehad over een van de projecten waarmee ik mij bezighoud. Hij brengt me op de hoogte van de meest recente afspraken die zijn gemaakt. Dit zijn in feite de kaders waar mijn oplossing binnen moet blijven. Deze kaders zijn inmiddels ruimer dan anderhalf jaar ervoor, toen ik net startte op dit project. De architect vertrouwt erop dat ik in mijn oplossingen en ontwerpen rekening houd met de zaken waar hij verantwoordelijk voor is. Dit vertrouwen is prettig. Het geeft mij de kans om ‘buiten de box’ te denken en biedt ruimte om de meeste geschikte oplossing te bedenken. In dit geval is het een andere oplossing dan de standaarden die SAP CRM op dit moment biedt. In het begin voelde het als ‘verraad’ om mijn geliefde SAP CRM op deze manier in te zetten, maar uiteindelijk werd het toch uitdagend en zelfs leuk!
De samenvatting van het onderonsje met de architect stuur ik naar het projectteam in Apeldoorn, met daarbij de afspraak om later deze week verder te werken aan het ontwerp voor deze uitdaging.

Doordat ik betrokken ben bij meerdere projecten is mijn dagindeling vrijwel nooit hetzelfde. Sommige collega’s vinden structuur prettig en hebben vaste afspraken om de eerste dagen van de week aan project A te werken en de overige dagen aan project B. Ikzelf vind het fijner om dit op de dag zelf te bepalen en gedurende de week de planning te maken. Vooralsnog gaat dit goed. Ik krijg gedaan wat ik moet doen en ben voldoende bereikbaar voor de projectmensen die mij nodig hebben.
Vandaag staat een sprintwissel in de agenda. We werken al enkele jaren volgens een Agile Scrum methodiek. Een van de vaste onderdelen van deze methode is een sprintwissel. Eens in de drie weken kijken we terug op de afgelopen sprint en plannen we het werk voor de komende 3 weken.

Wanneer we terugkijken op de afgelopen sprint benoemen we wat er goed ging en wat mogelijk beter kan. Deze punten schrijven we op een post-it en plakken we op het bord in de juiste kolom. Opvallend aan dit team: Iedereen benoemt sfeer en samenwerking als een positief punt. Iedere sprintwissel opnieuw. Ik ervaar het zelf ook zo. Natuurlijk hebben we allemaal onze eigen grillen, maar dit is een team waar iedereen elkaars werk respecteert en elkaar helpt wanneer dit nodig is. Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde doel bereiken: Een mooi product en tevreden eindgebruikers.

10:30 uur

Na de planning-sessie ga ik door naar de volgende bespreking. Deze bespreking doe ik vanaf mijn werkplek. De hedendaagse techniek maakt het immers mogelijk om probleemloos te vergaderen met mensen die 100 kilometer verderop zitten.  Toen ik in dit vak begon, waren de opdrachtgevers nog van mening dat je als ‘externe’ op locatie aanwezig moest zijn. Dit had ook zijn charme natuurlijk maar het was niet altijd even efficiënt.

Tijdens de bespreking worden ook wat zaken besproken waarbij ik minder betrokken ben. Dit geeft mij de kans om in de rest van de week dagdelen te blokken in mijn agenda. Voor mezelf maak ik een weekplanning waarin ik het werk dat ik deze week wil doen, kan afronden. Ondanks het feit dat ik geen vaste projectdagen heb, moet ik er wel voor waken dat ik niet al mijn tijd besteed aan het bijwonen van vergaderingen en web-meetings. Tot dusver gaat mij dit goed af.

Drukste tijd van het jaar

De bespreking gaat hoofdzakelijk over de performance van het productiesysteem en de onzekerheid van stabiliteit tijdens de drukste tijd van het jaar. Ik deel mijn bevindingen en de voortgang op de verbeterende maatregelen die we inmiddels aan het treffen zijn. Ondanks deze maatregelen willen de stakeholders toch nog extra onderzoek. Begrijpelijk want in de laatste 2 maanden van het jaar wordt het systeem haast dubbel belast ten opzichte van de overige 10 maanden. Het CRM-systeem wordt in deze periode gebruikt door 2.100 gebruikers en krijgt de achtergrondverwerking binnen van alle portaalaanvragen van de klanten.

Het systeem heeft zichzelf de afgelopen 3 jaar dubbel-en-dwars bewezen. Toch blijft het zogenaamde eindejaarswerk spannend omdat in de periode ervoor talloze wijzigingen, verbeteringen en doorontwikkelingen hebben plaatsgevonden. Het gaf mij de voorgaande jaren toch een gepast gevoel van trots. Het systeem, waar ik als schakel in de keten medeverantwoordelijk voor ben, heeft zo ongelofelijk goed gepresteerd!

11:30 uur

Na de bespreking neem ik nog even contact op met een van de gesprekspartners. In de week ervoor had ik nog een verhitte discussie met hem en ik wil niet dat we hier nog een negatieve nasmaak aan overhouden. We hebben elkaar immers nog vaker nodig.  

“Ach joh, Jeroen”, zegt hij, “we kennen elkaar inmiddels toch wel? Zonder wrijving geen glans!”.

Ik moet hier om lachen want deze uitdrukking wordt binnen dit bedrijf vaker gebruikt. De eerste keer dat ik het hoorde, vatte ik dit enkel op als grap. Inmiddels zie ik er toch een kern van waarheid in. En hij heeft ook gelijk! Om de hete brij heen draaien en alles politiek correct aanpakken om niets en niemand te schaden, is soms de juiste aanpak. Echter, regelmatig is straight-forward en recht voor zijn raap ook een manier om het juiste doel te bereiken. Zolang je maar weet welke mensen dit waarderen en welke niet. Ik zie mezelf als een persoon die dit waardeert.

Handen uit de mouwen

Nadat ik het gesprek heb afgerond, maak ik tijd voor een onderzoek naar een vervelende, langlopende bevinding vanuit de gebruikersorganisatie. Meerdere pogingen om dit op te lossen, hebben nog niet geleid tot de gewenste situatie. Tijd om de code weer in te duiken. Mijn werk bestaat hoofdzakelijk uit ontwerpen, ophalen van requirements en acceptatiecriteria en dit vertalen naar iets dat de ontwikkelaar kan maken. Ik vind het echter nog steeds leuk om zelf de handen vuil te maken, (in hoeverre je dit zo mag noemen… Ik werk met een muis en toetsenbord dus erg vuil word ik niet). Eigenlijk hoop ik op een ‘eureka moment’ maar ik concludeer helaas dat we de fout zelf niet kunnen repareren. De oorzaak zit in een stuk code van een externe leverancier uit Italië. Ik zet mijn analyse resultaten in een document en stuur dit naar de contactpersoon in het (nog) zonnige zuiden met de vraag of we op vrijdag een call kunnen inplannen om een oplossing te bespreken.

Lunch-time

Ik maak de e-mail wat korter dan ik eigenlijk van plan was omdat de collega’s op de vloer al zichtbaar op me wachten om tijdens de lunch even naar buiten te gaan. Een prettige onderbreking van de kantoordag. We proberen dit iedere dag te doen. Tussen 12:00 en 13:00 even de stad in. Soms lopen we alleen een rondje, soms halen we wat te eten en regelmatig springen we even een winkel (lees: MediaMarkt) binnen om te kijken naar dingen die we eigenlijk niet nodig hebben maar wel erg leuk zijn. Vooral voor mannen die werken in de ICT.

13:00 uur

Net voor het begint te regenen zijn we terug en gaat de werkdag verder. Nu heb ik de hulp van Pieter even nodig. Hij is een van de collega’s die een Windows 10 werkplek heeft. Het overgrote deel van ons heeft nog een werkplek met Windows 7. Een bedrijfsbrede uitrol maakt dat we vóór het einde van het jaar allemaal over moeten naar de nieuwe werkplek. Dit besluit geeft ons opdracht om vast te stellen dat alle applicatieonderdelen op de nieuwe werkplek hetzelfde blijven werken. Dit traject had wat drempels maar het einde is in zicht.

Samen met Pieter controleer ik de laatste ontwikkelingen die we hebben gedaan. Alles werkt volgens verwachting. In tegenstelling tot andere collega’s met een Windows 10 werkplek, heeft Pieter met zijn overgang een splinternieuwe laptop gekregen. Dat wil ik ook wel, dus ik maak een ‘mentale notitie’ dat ik dit ergens deze week ook voor mezelf ga regelen. Boys will be Boys.. Een nieuwe laptop is leuk.

Na gezien te hebben wat ik wilde zien, meld ik dit bij het projectteam in Apeldoorn. Ik krijg ook een verzoek om het 4-ogen-principe toe te passen op het werk dat hier al is verzet. Ik ben onder de indruk over de hoeveelheid en geef mijn complimenten. Een positieve benadering is de beste motivatie, weet ik uit eigen ervaring.

16:00 uur

Het is inmiddels al bijna 16:00 uur. De vroege starters vertrekken en het laatste deel van de dag is altijd ontspannen en informeel. Ik stem de nodige zaken af met iQibt collega Paul. Deze jongen is sinds zijn start binnen iQibt erg gegroeid, merk ik op. Dat ga ik natuurlijk niet te vaak zeggen. Het is niet de bedoeling dat hij naast zijn schoenen gaat lopen, hij weet vast wel wat ik vind.

Work hard, play hard

Nog even een niet-werk-gerelateerd praatje met de scrummaster van een ander team. Eerder dit jaar vroeg hij of ik mee wilde spelen met zijn band voor een publiek van meer dan 4.000 man. Ik heb even getwijfeld, maar uiteindelijk bleek dit een ontzettend gave ervaring die eigenlijk in de kantooromgeving is ontstaan. Hij heeft al plannen voor het volgend jaar en ik zie het zeker zitten om dit nog eens te doen. Zo zie je maar dat op het werk ook leuke initiatieven ontstaan die niets met SAP te maken hebben.

17:00 uur

Ik pak mijn spullen in om naar huis te gaan. Door het raam zie ik dat het regent. Ik moet nog naar mijn auto teruglopen maar ik denk dat ik geluk heb en niet al te doorweekt raak.
De terugweg is druk maar ik vind het (net als op de heenreis) niet heel erg. De flauwe humor van Coen en Sander op radio 538 is de beste manier om het werk los te laten en weer in ’thuis-modus’ te raken. Ik kijk al uit naar het uitgebreide verslag van Isa, onze dochter, als antwoord op mijn vraag hoe haar dag was.

Zoals je kunt lezen, zijn mijn dagen vaak goed gevuld. Veel afwisseling, leuke collega’s en uitdagende opdrachten. Het kan soms druk en stressvol lijken maar in de afgelopen jaren heb ik hier voor mezelf een goede invulling aan kunnen geven. Zolang mij dat lukt, blijft mijn werk – ‘iets met computers’ zou mijn moeder zeggen – erg leuk!

Ook werken bij iQibt? Bekijk hier onze laatste vacatures